(2) راههای آمیختن قرآن با جان آدمی 

 از چه راههایی قرآن , کلام الهی با جان آدمی آمیخته می شود؟                                                                             

     انس با قرآن چنان در جان راه یافتگان حقیقی رسوخ کرده که مصداق حدیث نبوی اند و قرآن گویا با گوشت و خونشان آمیخته است.  آیا خداوند کلام خویش , قرآن عزیز را در دوزخ خواهد افکند؟! قطعا خیر. پس جان و جسمی هم که با قرآن درآمیخت برائت از آتش را دریافت نموده است. صحبت از شفای امراض بیشمار دل بواسطه ی کلام الهی نمودیم؛ دردهایی که خود از وجودشان بی خبریم اما تلاوت مستمر آنها را از جان ما ریشه کن می کند بدون آنکه حتی متوجه دفع آنها شویم.      

 یا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ (یونس 57)  

وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلاَّ خَسارا ( اسراء 82ً )  

وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِیًّا لَقالُوا لَوْ لا فُصِّلَتْ آیاتُهُ ءَ أَعْجَمِیٌّ وَ عَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدىً وَ شِفاءٌ وَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ فِی آذانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى أُولئِکَ یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ  (فصلت 44 )  

 در نماز جماعت مامومین موقع تلاوت قرآن توسط امام باید سکوت کنند و این سکوت باحترام تلاوت کلام الهی است؛ و امام که قرآن را تلاوت می کند خطابش به مامومین و گوش و دل آنها است. اما در نماز فرادا , شخص قرآن می خواند و مخاطبش جان و دل اوست پس در این هنگام نیز دل باید از ازدحام انواع اشتغالات فارغ شده و خلوت و ساکت شود تا این صدای تلاوت را با جان خود بشنود( و تو خود ببین گاه در رکوع رفته ای و تازه متوجه می شوی که سوره تمام شده و از اثر شدت شلوغی دل اصلا صدایی نشنیده است.)و نماز که مسیر تلاوت مودبانه ی کلام الهی است طریق کاملی برای انس عمیق با قرآن است. تامل در نماز ذوات مقدس اهل بیت علیهم السلام و تلاوت های طولانی ایشان در نمازها حائز اهمیت و توجه است.  کسانی که در کار حفظ قرآن هستند ؛ پس از اتمام حفظ کل مشخص می شود که حداقل این شخص هر آیه را صد بار تکرار نموده (بواسطه ی مرورهای مکرر) تا محفوظ او گردد , در اینجا اگر توجه شود به آن مطلب که قرآن شفا است , اثر این تکرار مشخص می شود که چگونه جان حافظ را شستشو داده و صیقل داده است و ارزش حفظ که یکی از راههای انس و آمیخته شدن جان با قرآن است مشخص می شود .پس هر چه حافظه ضعیف تر و تکرار بیشتر باشد زهی سعادت .